De zes torens van badplaats Burgh-Haamstede

​​

De Blinkert

De Blinkert is zo’n plaats dat voor de mensen, die hier geboren zijn iets betekent. Met sneeuw sleetje rijden vanaf de helling naar de uitkijktoren. We vinden er ook het pompstation voor onze water voorziening, niet onbelangrijk. Wat een  verandering van drinkwater winning en gebuik . Wij dronken drinkwater uit de tras, een ondergonds waterreservoir onder het huis. Het water kwam van de goten onder het dak van het huis, waar ook de mussen en zwaluwen hun eitjes leggen tot op de dag van vandaag. 

 

De tras werd 1 x per jaar schoon gemaakt, en het schone gezuiverde ( door keien, grind  en zand) water werd met de handpomp in de gootsteen opgepompt. Dat was heerlijk water, toen na de watersnood in 1953 ook onze boerderij van water werd voorzien via de waterleiding was het even wennen om dat nieuwe “vieze” water te leren drinken. Nu drinken we Haringvlietwater.

Op een boerderij werden de dieren ( soms wel 50 stuks vee en een paar paarden) in de winter van water voorzien door middel van emmers, water pitten uit de pit en dat  een paar keer per dag vanaf de pit ( drinkput) naar de stal sjouwen. Meestal waren er ganzen in de pit om het water open te houden met vorst, zo’n gat is een wak.    

 

Bij het pompstation de Blinkert, zo heet dat station vanaf 1884. Toen pas of al werd  Schouwen-Duiveland als laatste in Zeeland  voorzien van drinkwater uit de duinen. Schoon water werd op gepompt dat gewonnen was  uit regen.  Althans de dorpen op ons eiland en de steden Brouwershaven en Zierikzee. Het platteland kwam er achteraan tot na 1953, de watersnood  “deRamp”.  

 

In 1978 was er een tekort aan water (door de toegenomen druk van de recreatie voor drinkwater en spoelwater).  Dit betekende dat er water ingebracht moest worden van elders, omdat de regen niet toereikend was. Het platteland was ook aangesloten en  door het de groei van het toerisme in de maanden mei tot en met september was de vraag groot. De duinen verdroogden en de zoutwaterbel kwam hoger door het tekort aan zoet water. En dat was onomkeerbaar!  In 1980 werd het huidige nieuwe gebouw in gebruik genomen om water op te pompen. Door de aanvoer uit het Haringvliet door middel van een leiding vanaf het gebied achter Middelharnis op Flakkee via de Brouwersdam naar de Blinkert. Twee grote bassins  geven de lokatie aan zo vlakbij de uitkijktoren. Tot op de dag van vandaag.

 

Dit is allemaal te lezen aan het eind van de Adriaan van der Weijdeweg bij de uitkijktoren. 

Een bezoek waard, wanneer de toren open is kunt u de Kop van ons eiland met het prachtige bos van 300 h.a. op het gemak en rustig observeren. 

 

 

Plompetoren van Koudekerke Schouwen

Daar langs de voormalige zeedijk bij de Koudekerkse inlaag staat de over bekende Plompetoren.  Vroeger een baken voor de scheepvaart, die vanaf de Noordzee de Oosterschelde binnen kwam varen en als eerste toren de vuurtoren van Nieuw-Haamstede ontdekte van achter de horizon.

Vervolgens kwam de bekende toren van Westenschouwen in zicht , die helaas wered afgebroken in 18.. waarbij de stenen werden verwerkt in de onverharde Hogeweg vanWestenschouwen naar Burgh. Of wat denkt u zou de steenweg van het centrum van Westenschouwen naar de rotonde bij de trapovergang er mee verhard zijn?  Vervolgnes voeren de schepen in de richting van Zierikzee en na de punt werd de toren van het dorp Koudekerke zichtbaar de Plompetoren, waarom plomp of p. “lomp” of klomp ook zo’n woord uit het verleden, wie loopt er nog op klompen?

De Dikke toren van Zierikzee was vaak de eindbestemming voor de handel, want daar draaide alles om een boterham verdienen. 

​

Vandaag de dag is de Plompetoren een herkenningspunt of orineteringspunt voor de sportvissers en zeilers in de afgesloten Oosterschelde, met de stroom mee varen of juist heerlijk in het bootje hengelen zijn de leuke dingen voor de mensen anno 2020.

Tussen 1550-1600 werd eht dorp Koudekerke buiten gedijkt. De inlaagdijk van 1581 werd de huidige “zeedijk” . Ondanks dat de Oosterschelde  een afgesloten zeearm is blijf td enaam bestaan.  De Oosterschelde werd afgesloten en in 1988 werd de openbare verbinding, de N57 geopend door Koningin Beatrix. 

​

De bijbehorende kerk is afgebroken in 1583 en stond  aan de oostzijde van de toren. De huidige ingang was de verbinding naar de kerk, ook op de verdieping is zo’n opening nog zichtbaar. 

De hoogte is 23 meter. Het is even wennen, maar beneden in deopen ruimte van de toren kunt u lusiterne naar het verhaal van de zeemeermin van Westenschouwen ( ze is afgebeeld in de rotonde van Westenschouwen, bij de trap). Zij werd gekaapt door de vissers en haar man werd zo boos dat Westenschouwe is vergaan.